Karta Mieszkańca
Szybciej, wygodniej, zawsze pod ręką
Otwórz
Pobierz aplikację
apple app store google play store
Czerwona oznacza Twoją lokalizację. Kliknij prawym przyciskiem na mapie, aby ją zmienić.
Muzeum Przyrodnicze Wielkopolskiego Parku Narodowego w Jeziorach otwarto w maju 1998 roku. Ekspozycja stanowi kontynuację, a jednocześnie zmodernizowaną i rozbudowaną kolekcję zbiorów Muzeum Przyrodniczego w Puszczykowie. Muzeum w tej miejscowości (leżącej dziś w sąsiedztwie Wielkopolskiego Parku Narodowego) oficjalnie otwarto już 4 sierpnia 1952 roku, tj. wcześniej niż ukazało się Rozporządzenie Rady Ministrów o utworzeniu Wielkopolskiego Parku Narodowego (1957 r.). Aktualnie stała ekspozycja Muzeum Przyrodniczego WPN prezentowana jest w czterech salach wystawowych znajdujących się na parterze budynku Dyrekcji Wielkopolskiego Parku Narodowego w Jeziorach. Dla potrzeb edukacyjnych (wystawy czasowe) wykorzystywany jest również hol pałacu. Sam budynek Dyrekcji WPN stanowił niegdyś rezydencję namiestnika tzw. Kraju Warty Artura Greisera, a po wojnie pełnił rolę prewentorium dla dzieci zarażonych chorobami płuc.

Rozwój świata zwierzęcego zamieszkującego Wielkopolski Park Narodowy następował równocześnie z kształtowaniem się szaty roślinnej i podlegał podobnym zmianom. Na obraz współczesnej fauny składają się gatunki przybyłe do Parku w różnych okresach, począwszy od ostatniego zlodowacenia. Najbogatszy jest oczywiście świat bezkręgowców. Stwierdzono tu dotąd występowanie ok. 4000 gatunków tych zwierząt, choć nie jest to z całą pewnością liczba ostateczna. Wśród mięczaków (ponad 100 gatunków) bardzo cenne, choć niewielkie (kilka mm) są ślimaki lądowe z rodziny poczwarówkowatych (Vertiginidae) – poczwarówka jajowata i zwężona. Są niezwykle wrażliwe na niekorzystne zmiany zachodzące w środowisku pod wpływem działalności człowieka, takie jak zanieczyszczenia, osuszanie terenów podmokłych, wykaszanie czy wypasanie zwierząt.
Ukształtowanie rzeźby terenu Wielkopolskiego Parku Narodowego jest bezpośrednio związane z działalnością lądolodu w okresie 70 - 10 tysięcy lat temu (zlodowacenie bałtyckie, faza leszczyńska). Największą powierzchnię Wielkopolskiego Parku Narodowego zajmuje wysoczyzna morenowa zbudowana z glin, piasków i żwirów zwałowych, a jej najwyższe wzniesienie to Osowa Góra, której wysokość to 132 m n.p.m. Obszar wysoczyzny morenowej rozcinają wyżłobione przez lądolód bruzdy, tzw. rynny. Są one ważnym elementem rzeźby parku. Rynny polodowcowe wypełnione są jeziorami rynnowymi o stosunkowo dużych powierzchniach i głębokościach, wśród których wyróżnić można:
1) rynnę jezior Chomęcickiego, Rosnowskiego, Małego i Jarosławieckiego,
2) rynnę jezior Góreckiego, Kociołek i Budzyńskiego,
3) rynnę jezior Łódzko-Dymaczewskie, Witobelskiego i Tomickiego, odgałęzieniem tej rynny jest rynna jezior Dębno – Bochenek, Lipno.

Regulamin i warunki

Regulamin i warunki:
  • Bilety wstępu do Muzeum Przyrodniczego Wielkopolskiego Parku Narodowego dla zwiedzających indywidualnych w cenie 1 zł od osoby po okazaniu Mosińskiej Karty Mieszkańca w kasie biletowej (sklepik przy Muzeum Przyrodniczym WPN).

Aby skorzystać z rabatu:
1. Poinformuj obsługę o posiadaniu Karty Mieszkańca i udostępnij ją obsłudze przed zakupem usługi.
2. Twoja Karta zostanie zweryfikowana za pomocą urządzenia mobilnego.
3. Po pozytywnej weryfikacji Karty, otrzymasz rabat na wybraną usługę.